Op naar Yosemite.

Deze ochtend waren we alweer vroeg uit de veren. Een wekker hadden we niet nodig want rond 5u15 moest papa zo nodig naar het toilet met als gevolg dat we allemaal wakker waren. Dan maar opgestaan en de valiezen beginnen inpakken. Om half zeven stipt zaten we te ontbijten en om 8u waren we alweer op weg.

We hadden een rit van ongeveer 1u30 voor de boeg naar het Yosemite National Park.

Tegen 9u30 reden we het park binnen waarna we nog eens een uur moesten rijden voor we de eerste bezienswaardigheid tegenkwamen: Tenaya Lake.  Dit meer was een geweldige opwarmer voor wat ons nog allemaal te wachten stond, wat een uitzicht! We hielden hier een korte stop en Quiara ging zelfs even met de voetjes in het water.

Vervolgens reden we verder naar Olmsted Point, hier was een klein wandelpad via rotsen naar een prachtig uitkijkpunt. We zagen de ‘Half Dome’ in volle glorie en waren even niet goed van de geweldige omgeving! Echt onvoorstelbaar.

Na deze korte wandeling reden we geruime tijd door de bossen tot we bij Tuolumne Grove kwamen, waar Sequoia staan. We kozen ervoor deze Grove te bezoeken daar het befaamde Mariposa Grove gesloten is voor onderhoud tot 2017.
Deze wandeling stond beschreven als een ‘easy trail’ van 2.5 mile waar je toch wel 2 tot 3 uur voor moest rekenen. Al van bij het vertrek ondervonden we dat de gehele weg naar beneden liep en dat alle mensen op terugweg wel héél hard aan het zweten waren. Wijselijk besloten we onze watertjes nog even onaangeroerd te laten en deze te bewaren voor de terugweg. In de Grove stonden (en lagen) enkele mastodonten van sequoia bomen. Naar ons gevoel zal de Mariposa Grove wel een stuk indrukwekkender zijn, maar we zijn toch onder de indruk van zoveel natuurschoonheden.

Na enkele Ooooh’s en waauw’s besloten we aan onze terugweg te beginnen, het bewaren van onze flesjes water was een goede keuze geweest! Wat een tocht. De gehele weg liep vrij stijl naar boven en het was intussen 12u ’s middags waardoor ook de temperatuur zijn hoogtepunt aan het bereiken was. Al bij al hadden we het erger verwacht, maar we prijsden onszelf heel gelukkig toen we de parking bereikten.

Blij dat we even konden bekomen van onze tocht, kropen we de auto terug in, klaar voor de volgende bezienswaardigheid: El Captain. Na een ritje van een half uur parkeerden we onze auto langs de kant van de weg om enkele foto’s te nemen van deze grote blok graniet, waarna we begonnen aan korte wandeling naar de ‘Bridaveil Fall’, deze waterval was nog maar slechts een stroompje dat over de rotsen kletterde, maar nog steeds een topper om te gaan bekijken.

Tegen 15u hebben we onze auto achtergelaten op een parking (na héél lang zoeken voor een plekje) om vervolgens het volgende deel van het park met de shuttle te bezoeken. De eerste stop die we maakten was om te eten. Het was al 15u30 en we waren langzaamaan aan het sterven van de honger. We speelden snel elk een mini-pizza met wat frietjes naar binnen ( Hier is dit een normale combinatie 😉 ) en sprongen terug op de shuttle. We stapten af aan de halte van ‘Mirror Lake’. Een groot meer dat een mooie weerspiegeling van haar omgeving geeft in het water. Na een wandeling van naar ons gevoel toch wel meer dan de aangegeven mijl kwamen we aan bij het meer… of wat er nog van overschoot. Het meer was namelijk zo goed als volledig opgedroogd en stelde niet veel meer voor dan een mooie weide. Nog steeds heel mooi natuurlijk, maar toch een klein beetje teleurstellend.Op terugweg vertelde een Amerikaan met zijn zoontje ons dat hij nog geen 10 min ervoor een beer met haar jong had gezien! Hij gaf ons aan waar te kijken, en we vertrokken vol spanning ( en een beetje buikkrampjes) op de ‘berenjacht’. Helaas…. Geen moederbeer en jong meer gezien, stiekem denken we dat de Amerikaan een grapje met ons heeft uitgehaald.
Na Mirror Lake zijn we teruggekeerd naar de auto, het was reeds 18u en we hadden nog een lange tocht naar San Francisco voor de boeg. De terugweg was vrij angstaanjagend! De kronkelende weg langs de diepe afgronden zorgden voor de nodige zenuwen. Q heeft zichzelf zelfs even geblinddoekt, ze kon het uitzicht niet meer aan. Verder hebben we tijdens deze rit kunnen genieten van een mooie zonsondergang.  Tot morgen.