De buttes van Monument Valley

We zijn de dag begonnen met een heerlijk ontbijtje op het terras van ons huisje.  We hadden gisteren in de plaatselijke supermark een doos koffiekoeken gekocht en fruitsap.  We zullen hier morgen nog van kunnen smullen want die Amerikanen zien alles groots,  we hebben nog een stuk of 8 koeken en een halve liter fruitsap over.

Tegen 8u30 vertrokken we naar Monument Valley,  dit park is zeer bekend,  en echt wel de moeite waard! Het staat vol met buttes (spreek je uit als bjoet).  Dit zijn grote pilaarvormige rotsblokken die her en der in de vallei uit de grond steken.  Echt prachtig!

Ondanks de vele waarschuwingen dat we van vrienden en familie gekregen hadden,  drongen de indianen ons geen tochtje met de jeep op en mochten we gewoon met onze auto aan de tocht door de vallei beginnen.
We begrepen meteen waarom sportwagens ,  mobilhomes en motoren niet toegelaten zijn.  We waren precies op jeepsafari! De onverharde baan ging op en neer,  kronkelde alle kanten uit en ging heel de tijd van hobbel hobbel!

Als vier geklutste eieren stapten we bij de eerste halte uit de auto, de grond kussend en hopend op minder hobbelige vervolging van de weg (valse hoop zo bleek later). Hier zagen we 3 grote buttes naast elkaar staan, deze zorgden voor een fenomenaal uitzicht.

We reden vervolgens verder op het niet zo leuke baantje en probeerden ondertussen te genieten van het uitzicht. Volgens het plan zou de volgende butte dat we paseerden de ‘elephant’ zijn. We zijn toch even moeten stoppen om die rots goed te bestuderen, na wat overleg zagen we er uiteindelijk toch een olifant in, in het volgende uur van onze rit zijn we er trouwens nog in geslaagd om in nog minstens 3 andere rotsen een olifant te zien 😉

Bij de ‘3 sisters’, 3 langwerpige buttes naast elkaar hebben de 2 zusters een foto genomen. 2 zusters bij 3 zusters dus.

We volgden onze kaart verder naar John Ford point, dit is de lievelingsplek van John Ford. Er stond daar een paard waar je even op kon gaan zitten om je als een echte Cowgirl te voelen. Bij het zien van dat paard begon het meteen te kriebelen, ik moest en zou daar even op gaan zitten. En zo geschiedde, midden in Monument Valley, met een prachtig uitzicht, zat ik op een pracht van een paard, ik zou zo een ritje kunnen gaan maken hebben… enkel de afgrond onder ons hield mij nog tegen.

Onze laatste halt was Artist Point, dit punt leverde ons zowaar een nog mooier uitzicht over de vallei en om het helemaal af te maken stond er een picknickbankje klaar voor ons. We haalden onze pistolets en beleg boven en maakten er een gezellige lunch van op een schitterende locatie.

Rond half 3 verlieten we Monument Valley en vertrokken we naar de Grand Canyon. Na een rit van 3 uur kwamen we aan in onze lodge. Er is hier enkel (slecht) internet in de receptie, dus onze blog zal morgen misschien niet online geraken. Geen paniek dus, we zijn oké, het internet wat minder.